Númer 32 runninn upp kaldur er hann brrrrrrrrrrrrrrrr

Viið voffan stukkum út í morgun og vorum eiginlega eins stutt í túrnum og mögulegt var.  Lítð um spuglasjónir.

En í dag er merkilegur dagur.  Fyrir akkurat 26 árum varð ég mamma í annað skiptið.  Árið það var dálítið skrítið hjá okkur gömlu, sem vorum auðvitað ekki baun gömul þá.  Þegar stubban mín fæddist, vorum við algjörlega á milljón að byggja hús, hús sem í byrjun við ætluðum að byggja voða rólega og flytja fyrst í bílskúrinn og fikra okkur svo inní húsið eftir efnum og aðstæðum.  Eitthvað skolaðist þessi áætlun til og við vorum alveg á fullu að gera húsið, já allt húsið klárt til að flytja inní.  Í þá daga þótti algjör skandall á Landspítlanum að nýorðnar mæður fengu bara að vera 4 daga á spítalanum.  Núna dytti ekki nokkrum manni í hug að vera svona lengi á spítala eftir fæðingu, veit ekki hvort er betra.  Nema hvað, akkurat á meðan á þessum 4 dögum stóð, seldist íbúðin okkar, loksins.....  gamli kom með tilboðið í heimsóknartímanum og ég krotaði undir.  Og þar sem íbúðin var seld, þá gátum við keypt útidyrahurð og bílskúrshurð og nýja mamman var sett í málið.  Auðvitað var þetta langt á undan GSM öldinni, en það var þessi fíni tíkallasími á deildinni þaðan sem nýja mamman  hringdi í trésmiðjuna, sem hafði gert okkur tilboð í smíðina.  Gamli var að vinna og vinna eins og vanalega og auðvitað símalaus, svo þetta lá beinast við.  Ég man að hinum nýorðnu mömmunum þótti þetta dálítið skrítið en svona var þetta bara.  Ég get ekki séð að stubban hafi beðið neinn skaða af amk er hún flott 26 ára kona falleg og góð.  Mikið værum við heppin ef fleiri væru eins og hún.