Fertugasti föstudagurinn, yndislegur

Þegar við voffan snöruðum okkur út í morgun var haustmorguninn eins yndislegur og þeir gerast.  Svo hreint loftið og lykt af hausti, hvurnig svo sem hún er, en það var lykt af hausti. 

Ég hef mikið verð að hugsa um væntingar, undanfarið.  Mér hefur verið mikið og oft hugsað til hennar ömmu minnar, hvaða væntingar hafði hún á haustmánuðum 1919, þegar hún átti von á henni mömmu minni.   Það var ekki rafmagn í bænum hennar, það var ekkert í bænum hennar.  Að minnsta kosti ekkert af því sem mér þykir ekki bara nauðsynlegt, heldur sjálfsagt að hafa.  Haustið þýðir að það dimmir og það dimmir í sveitinni.  Það verður svarta myrkur.  Og það verður kalt í bænum og hún á von á litlu barni í nóvember.  Hún hefur örugglega ekki verið að hugsa um að litla barnið fetaði menntaveginn,  hún hefur örugglega ekki verið að hugsa um að barnið hennar ætti barnastól, eða nokkuð annað af þeim þægindum sem eru algjörlega sjálfsögð í dag.  Nei hún amma hefur væntanlega verið að vonast til að barnið, hún mamma mín, lifði af veturinn.  Veturinn sem gæti orðið harður, frostaveturinn mikli var jú síðati vetur.  Hún hefur væntanlega verið að vonast til að geta séð mömmu fyrir nægri mjólk svo hún þrifist og dafnaði.  Og henni hefur örugglega verið hugsað til barnanna sinna, sem hún þurfti að senda í fóstur, þegar hún varð ekkja.  Hún mamma lifði af veturinn og hún mamma lifði marga vetur kom okkur 5 systkinunum til manns og kenndi ömmubörnunum sínum ýmsa speki sem þau gleyma aldrei.

Af hverju ætli ég sé búin að vera að hugsa svona mikið um þetta að undanförnu?  Kannski vegna þess að ég varð amma um daginn.  Það er dálítið öðruvísi aðstæður.  Krílið vex og dafnar og á þeim bænum eru engar áhyggjur af hvort verði kalt eða hlýtt.  Þar eru aðstæður allar eins og best verður á kosið.  Væntingar til litla krílisins snúa ekki að því hvort hann hafi af veturinn, sem betur fer, þær snúa frekar að því  hvernig amman ætlar að njóta hans.  Amman ætlar líka að reyna að kenna honum eitthvað af spekinni sem mamma mín kenndi ömmustelpunni sinni, sem nú er orðin mamma.   

Athugasemdir

[Ingibjörg (IP-tala skráð) 27.9.2013 kl. 20:40]

Elsku María, takk fyrir yndislegan pistil