Númer 41 fokinn í hlað.

Auðvitað skottuðumst við voffan út í morgun.  Það er sannarlega hægt að segja að það gustaði um okkur.  Laufin hreinlega fjúka af trjánum þessa dagana og haustið er svo sannarlega komið.  

Haustið er komið og það markar tímamót.  Við gömlu erum búin að pakka golfgræjunum inn í geymslu, það verður ekki meira golfað á Íslandinu þetta árið.  Sláttuvélin er komin í frí.  Ég þarf ekki að pirra mig yfir að nenna ekki út í garð að drepa plöntur, sem dirfast að vaxa og dafna þar sem þær eru ekki svo velkomnar.  Nú er stefnan tekin Westur.  Jú góðir hálsar það eru 439 klst þangað til við fljúgum af stað.  Við erum enn og aftur á leiðinni westur um haf og það eru bara litlar 439 klukkustundir þangað til einhver flugvél með einhverju eldstöðvarheiti, hefur sig á loft, með okkur innanborðs.  Úff, get varla beðið.  Svo er það golf morguninn eftir.  Er hægt að hugsa sér það betra?    En núna erum við öðruvísi.  Við erum kannski ekki öðruvísi að sjá, kannski pundinu þyngri eða léttari. Nokkrum mánuðum eldri en síðast.  En við erum sko öðruvísi.  Við erum amma og afi.  Þvílíkar virðingarstöður.  Við eigum Krílann okkar og það verður skrítið að sjá hann ekki í langan tíma.  En auðvitað getum við fylgst með honum.  Það er sem betur fer ekki eins og þegar ég var lítil stelpa og ég hitti ekki ömmur mínar fyrr en margra ára gömul.  Þær höfðu ekki Skype fyrir vestan eða norðan ömmurnar mínar og þær voru ekkert að flengjast í bæinn reglulega.  Svona er þetta breytt, sem betur fer.  

En ég er að fara bráðum.  Þegar ég kem tilbaka verður örugglega ekki eitt lauf á neinu tré og það verður kominn vetur.  Úff og gamli að vinna úti.  Ekki öfunda ég hann.  Ég eins og prinsessa á bauninni, kvarta og kveina yfir veðrinu, þegar við voffan skottumst út en hann ræfillinn úti allan liðlangan daginn.   Ætla sko ekki að skipta við hann.  Aldeilis ekki.

Athugasemdir

[Milla (IP-tala skráð) 8.10.2013 kl. 15:34]

Takk fyrir mig

Milla