Framhaldssaga voffunar.

Nú eru 3 mánuðir liðnir síðan voffan mín var bitin í bakið.  Þegar það gerðist var ég alveg viss um að þegar væri komið fram í apríl væri allt löngu gróið og litla skinnið búin að jafna sig.

En það er aldeilis ekki svo.  Það var auðvitað ekkert smávegis sem þurfti að gera, þegar þriðjungur af húðinni á bakinu á henni var fjarlægð, já fjarlægð með öllu svo opið var bara inní kjöt..........  Þetta er búinn að vera erfiður tími.  Litla greyið er búin að vera á sýklalyfjum allan tímann og það gefur auga leið að það fer nú ekki vel í magann á greyinu.  Hún hefur lést öll ósköpin, kannski ekki alslæmt, en greyið hefur ekki haft mikla matarlyst.  Ferðirnar á Dýraspítalann í Garðabæ eru orðnar held ég um 50.  Ég og voffan förum þangað tvisvar í viku til umbúðaskipta og laser.  Allt gengur samt mjög vel, engin bakslög hafa orðið í meðferðinni en þetta er meira en að segja það.  Það er alveg stórkostlegt hvað anginn er góð í skapinu og meðfærileg, henni þykir reyndar mjög fúlt þegar dýrahjúkkan hennar tekur plásturinn sem er límdur í feldinn hennar af, þá urrar hún og reynir að borða hjúkkuna, sem er þó ákaflega óviturlegt í stöðunni.  En hún er alltaf kát að fara á spítalann, er bara lukkuleg að þurfa að vera með andsk.....  skerminn alltaf þegar hún er ein heima og á nóttunnni.  Hún er sumsagt búin að standa sig eins og hetja.

En það virðist ekki ætla að verða mikið um hárvöxt á nýju húðinni.  Nokkrar hárlufsur eru komnar á smásvæði en á stærstum hluta er ekki stingangi strá.  Hún verður skrítnasti Papillon hundur á landinu.  Henni verður væntnlega kalt á veturna á hárlausu húðinni.  

Ég vona að það sé ekki mikið meira en mánuður eftir af meðferðinni.

Og hugsið ykkur bara að þetta hefði alls ekki þurft að koma fyrir.  Augnabliks óaðgæsla.

Læt fylgja með mynd af sárinu eins og það er 7. apríl, þremur mánuðum eftir árásina.  Ælta að hlífa ykkur við eldri myndum