Wakefield Mass......

Hvað get ég sagt.  Er komin enn og aftur til USA.  Í þetta skiptið erum við ekki í Florida, aldrei þessu vant.  Við erum hérna í 4 daga.  Flugum til Boston í gær, föstudaginn 11. september.  Verð að segja að 11. september þótti mér ekkert sérstaklega flottur ferðadagur, en hingað komumst við klakklaust.  Meira að segja var immigration gæinn ekkert að bögga okkur, flugum í gegn bara eins og ekkert væri.  Ég var búin að bóka þetta líka ljómandi hótel, eða það hélt ég að minnsta kosti.  Verð þó að segja að ég hef séð það huggulegra.  Teppin á ganginum hafa ekki verið þrifin í amk 1000 ár, en herbergið er ljómandi, stórt og hreint.  Barinn niðri er frábær, þar er fullt af fólki og gaman.

En þá er komið að aðalatriðinu.  Hvað erum við að gera hér?  Hu, þarf einhver að spyrja.  Við erum að spila golf.  Ég búin að safna og safna og þótti því tilvalið að gefa gamla ferðina í afmælisgjöf.  Hann á nú ekki þetta stórafmæli nema einu sinni. 

Áttum tíma kl. 11 í morgun.  Hlökkuðum mikið til....  En bömmerinn þegar við vöknuðum í morgun þá var grenjandi rigning og þá er ég að meina svoleiðis hellidemba að ég hefði ekki verið hissa þótt rignt hefði froskum.  Ekki smuga að fara að spila golf.  Fórum í staðinn í golfbúð og svoleiðis.  Örlítið sljákkaði í rigningunni og við skutluðum okkur í golf.  Þar sem völlurinn var rennandi rennandi blautur, mátti aðeins ganga.  Svo við þrömmuðum af stað.  Með pokana á bakinu.  18 holum seinna skriðu þreyttir golfarar inní bílinn á leið heim.  Viltumst pínu á leiðinni svo við skoðuðum miðborg Boston í fyrsta skipti á eigin bíl........  Fundum svo þennan fína Sushi stað hérna í Wakefield  algjört æði.   Erum nú komin í koju á leið í draumalandið og svo annar golfhringur í fyrramálið og þá á ekki að vera rigning ó nei.